De spinnen kruipen opnieuw in ons huis
De voordeur wordt steeds weer vergrendeld met draden
Duizenden draden die de ochtend vernielt
Eikels parmantig vallen uit bomen
nog groen zijn ze even tot het bruin ze verzwelgt
Duiven en auto’s kraken de nootjes
Gevallen op straat uit de beuk voor ons huis
Het is herfst
in alle delen
op aarde gelijk
Ik huiver bij de gedachte dat het licht ons verlaat
Ik wil niet, ik wil niet, het voelt of ik stik
Of mijn leven voorbij gaat, afwezig ben ik
Dat mijn adem verdwijnt in wolken van mist
zonder licht voor de zuurstof die ontmoetingen brengt
Ik wil niet die herfst
zonder buiten te mogen
ik wil niet de kou van gebrek aan contact
verbod op geknuffel, nabijheid juist stout
Contactloos betalen, voor wat is gebouwd
Blijf bij me, jij Zon met je koesterend licht
Ga niet nu dit jaar, blijf ons hier verwarmen
Ontdek meer van Pamela Guldie
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.