Ondergrondse verbindingen

De sneeuwklokjesboom in onze tuin is ongelukkig. Zo erg dat het zou kunnen dat hij dood gaat. Vroeger zou ik hebben gedacht dat er sprake is van water tekort of zoiets. Dat is meestal de oorzaak immers van versterving van bomen en planten. De laatste tijd kijk ik ook naar andere dingen. Dat komt in dit geval ook omdat ik vermoed dat er aan het water- en grondbeheer niet zo veel schort. Toen we deze boom een paar jaar geleden aanplantten, met de aanbevolen grond, heb ik nog niet stil gestaan bij inheems of uitheems. De tuin staat ook vol met hortensia’s bijvoorbeeld. Die komen dankzij Von Siebold uit Japan. Dat wist ik trouwens heel lang niet. Het zijn al sinds mijn vroege jeugd mijn lievelingsplanten. Vooral de blauwe. Pas toen ik in Japan zag hoe ze daar groeien dacht ik goh… kan het ook zo?

Die sneeuwklokjesbomen komen oorspronkelijk uit Amerika. Dat is best een end weg. Even verderop in onze tuin plantten we een Ginkgo boom aan. Een van de oudste boomsoorten op aarde. De tempelboom wordt hij ook wel genoemd. Je bent Japanoloog en liefhebber van groen en tuin of niet. Er staan ook twee Japanse esdoorns. Niet zoveel inheems te bekennen dus.

Misschien daardoor dacht ik ineens terug aan ondergrondse wortelkanalen en verbindingen. Wat nu als het gewoon moeilijker is voor een uitheemse boomsoort om hier te wortelen? Omdat je niet goed kan hechten aan wat hier al in de bodem zit? Als je essentiêle bacteriën mist omdat die hier gewoonweg niet zoveel voorkomen? Dan moet je extra hard werken, of toevallig wat soorten in de buurt hebben die je kunnen versterken. Wat nou als onze sneeuwklokjesboom die niet heeft? Wat nu als de boom als maar niet gekozen wordt bij de indeling van de teams bij gym? Dan is hij eenzaam. Het is allemaal behoorlijk evident.

Met huisdieren is het niet anders. We hadden twee cavia’s, Stoffer en Blik. Blik bleek ineens ongeneeslijk ziek en lieten we op een avond bij een dienstdoende dierenarts -overigens heel liefdevol- inslapen. Maar Stoffer was nog nooit alleen geweest. En al sliep onze kat direct vanaf die avond bij haar op de kooi, daar kon Stoffertje niet zo goed meer aan hechten. Ze leefde nog maar twee maanden. Onze kat is trouwens ook recentelijk alleen komen te staan. Zijn moeder liet het leven deze zomer. Het is nogal een uitvaart hier. Dus onze weeskat, die mag nu bijna alles, want als hij geen verbinding voelt, vrees ik dat hij ook zal gaan. Daar zijn wij nog niet aan toe.

Hoe dan ook, die boom die gaan we niet verplaatsen naar Amerika, maar ik ga wel onderzoeken of ik er wat vriendjes bij kan planten zodat hij zich meer thuis voelt. Want er zijn wel veel overeenkomende soorten om hem heen. Omdat hij kan bloeien en dan mooie vruchtjes maakt voor insecten en vogels, zoals ook de gele kornoelje doet. En omdat hij graag van kleur verandert, zoals ook de esdoorn en de Ginkgo doen. En omdat hij gekoesterd wordt, hij heeft alleen het verband nog niet gezien en gevoeld. Dus ik ga kijken of ik kan helpen. Verbinden doe je namelijk juist soort-overschrijdend met elkaar, ten slotte.